kim bilir bugüne kadar kaç kere izlediğim, repliklerini ruhuma kazıdığım caağnım yerli komedi filmi. gelmiş geçmiş en iyi yerli komedi yapımdır. dün izledim de yine "ulan cem yılmaz!" diye söylenip duruyorum. ne film yapmış harbiden. hiç bilmeyen birine yeni film diye izlet asla sırıtmaz; oysa ki 2004 yapımlı. öyle güzel efektler, diyaloglar, dekorlar, kostümler... cidden her izlediğimde farklı bir yerden bakıp hayran kalıyorum. bilim kurguyla komediyi karıştırmak zaten müthiş bir yetenek de neyssee şuna değineceğim; arif karakterinin orijinalliği. hiç bu nasıl bir adam? diye izlememişim bugüne kadar. dünden beri aklıma geldikçe gülesim geliyor. sürekli konuşuyor abi! sürekli... ve karşıdakinin onu dinleyip dinlememesi hiç önemli değil, laftan lafa atlıyor, susmuyor. yabancı bir ortama giriyor
(bkz: uzay) ??? hiç mi şoka girmezsin birader? bu ne güzel uyumdur? en çok 216 mahkumların arasına alınınca "gelin robota hoş geldin diyin oğlum, yazıktır" diyerek tüm dünyalıları robotla tokalaştırması ksjdfjajjakjds ayy gidiyorum tekrar izleyip güleceğim buna.
*işbu entrye başlarken kafamda çok farklı noktalara değinip uzun uzadıya filmin ve arif'in analizini yapmak vardı ama ben aklı gidik biri olduğum için dağıldım. son. teşekkürler.