Kader kavramının eş anlamlısı.
Üzerine çok tartışılsa da bu kavramı zihnimde bir düzleme oturttum ben. Bugün kendi kendime de biraz tartıştım hatta.
Bazen bir şeyin bittiğine üzülmemi bu kavramı oturttugum düzlem sayesinde durdurabiliyorum. Eskiden olsa "her şey bitti bir daha asla eskisi gibi olmaz" ya da "ben bir şeyler yapmalıyım ki her şey yerli yerine otursun" gibi düşüncelerim çoktu. Özellikle şu benim bir şeyler yapmam lazım yoksa hayatımda hicbir şey istediğim gibi olmayacak hissi beni çok yoruyordu ve üzüyordu. Beni benden başka kimse kollamıyor, ben ipin ucunu bırakırsam işler halledilemeyecek boyuta gelecek diye düşünüyordum.
Son aylarda ise bu durum değişti. Her zaman kadere inanırdım ama sanırım inanç şeklimde bir değişim oluştu.
Şimdiki aklımla biliyorum ki, her şey olması gerektiği gibi oluyor. Eğer zaten olacaksa olacak. Elimden geleni yaptığımdan eminsen geri çekilebiliyorum. Eski Güneş olsa zorladı sınırları, sonra da olmadı her şeyi denedim diye oturup aylarca ağlardı. Daha çok tırmalardı. Ama şimdiki güneş geri çekilmeyi öğrendi. Bu benim karakteristik gelişimimde çok büyük bir adım. Hiçbir zaman geri adım atmayı kabul etmeyen biri olarak artık durmam gereken yerde durabiliyorum. Canım yansa da geri çekilebiliyorum.
Zorlamıyorum. Hatta artık adımlarımı da azalttım. Olmasını istediğim bir şey varsa en etkisiz adımı atıp geri çekiliyorum. Bıraktım. Hayat biraz da benim için çabalasın diye bıraktım, akışta karşıma çıkacakları görebilmek için, benim için çabalayan insanlarla tanışabilmek için bıraktım ipleri. Gelene kapımı açtım, gideni gönderdim. Zorlamadan, ısrar etmeden, her şeye tamam dedim.
Başıma gelecek olan gelecek. İyi ya da kötü. Kısmetim beni bulacak. Olmam gereken yerde olacağım, birlikte olacağım kişi beni bulacak.
Tüm bunlar kadercilik. Duamı edip kendimi Allah'a teslim ettim. Ondan gelecek olan başımın üstüne. Hayırlısı.