geçen gün memlekete gittim bi iki günlüğüne. kahvede cuma vakti geçirirken komşu denk geldi. başladı benim oğlan matematikçi. şöyle böyle ama bikaç eksiği var vs. dedim denemelerde nasıl okulda sıralama ne? okulda ilk 50ye girememiş. 200 kişi falan var dönemde de. en çok yanlışı nereden yapıyo dedim. matematikten. amına koyim bişi de diyemiyom sigara içerken yakalandım babamlara söyleme falan dedim. alttan alıp duruyom. bol soru çözsün alışır vs. diyemiyom ki altıncı sınıf çocuk ilk 50ye giremiyosa matematikte o kadar yanlış yapıyosa farklı alana yönelsin. bi de üstüne bana diyo özel ders falan almayı düşünüyoruz. dedim iyi yapın dershane falan boş iş. sen cumartesi pazar gel de anlat diyo. lan ebenin amı ben bu şehirde değilim. ki diyelim haftasonu için geldim senin matematik bilmez çocuğunla mı uğraşırım? ben kendimi hadsiz sanıyordum. en ufak samimiyette dürüst dürüst vurduğum için. bu hangi tür hadsizlik amk ben bu türden değilim. ben muhtemelen hayatımın akademik açıdan en zor yılını geçiriyorum. ama adama bunu deyince hafta sonun boş diyor. alla alla amk malı. komşu komşunun hiçbi sikine muhtaç değildir arkadaş. bak bende sevmediğim akrabaların telefon numarası bile yok bayramda denk gelirsem görüşüyom. 6 ay arayıp sormayanı rehberden siliyom ileride işim düşmücek gibiyse. bi de akplisin bak dua et sigara mevzusunu çok iyi hallettin neyi söylemicez falan diyerek. yoksa had bildirmek zorunda kalacaktım taşşağa vurmayıp. bi daha cuma vakti evde yatcam aq. zaten herkes dinsiz olduğumu biliyo niye zahmet ediyosam.