canım çok feci bundan istiyor, uzun zaman oldu yine, bi başıma vapurun eşlik ettiği bi mini istanbul turu yapmak istiyorum.
yalnızlığı sevip sevmediğim hakkında bi karara varamadım henüz. sevdiklerimle beraber vakit geçirmekten hoşlansam da tek başıma dolaşmaya da bayılıyorum. hatta kimseye bağlı olmadan hareket etmek o kadar güzel ki tarif edemem. detaylarla daha çok oyalanıyorum, bi başka bakıyorum baktıklarıma. telaş edecek bir şeyim olmuyor çünkü, dingin ve keyifli bir gezi oluyor benim için.
şöyle kadıköy'den eminönü'ne giden bir vapurun kara bulutlarla kaplı gökyüzü ve hafif çiseleyen yağmurla birleşen boş güvertesinde sakince manzarayı seyredip sonrasında eminönü'nden beyazıt'a kadar yürüyüp soluğu süleymaniye'nin avlusunda alıp sıcacık bir fincan sahlep eşliğinde ısınmak istiyorum.
edit: cumartesi günleri işten yarım saat erken çıkmayı çok seviyorum. karaköy'e geçeceğim birazdan, vapurla.. :)