Bazen, sevgili abilerim ablalarım, "Her şey daha iyi olacak. Az kaldı." gibi söylemlerle, sadece ve sadece kendimi avuttuğumu düşünüyorum. Çünkü, büyük resme göz attığımızda, hiçbir şeyin düzelmediğini acı içinde kabule mecbur kalıyorum. Lakin yine hiçbir şey değişmiyor, kof bir hevesle eylemlerime devam ediyorum.
Bilmiyorum. Karanlıktayım sanırım.
Işıkları açabilir misiniz?