Değer vermek kavramını bugün keşfettim. İnsan değer verdiğini nasıl anlar ki? Ben hep değerli gördüklerimin istediklerini yaparsam değer verdiğin anlaşılır derdim. Bana yapılsa ben öyle anlarım. Ama bazı anlarda isteklerden daha önemli şeyler var. Elinizde olmayan sebepler. Olmaması gerekenler ya da çoktan olmuş olanlar. Bir annenin size değer verdiğini nerden bilirsiniz? Sizi karnında taşıdı. Sizi emzirdi. Sizin pisliğinizi temizledi... Hayır. Bu değer verdiği için değil ona ait olduğunuz içindi. Ya da babanız. O zaten net belli. Çocuğusunuz. Değer vermeyi anlamak için karşılığı bulunmayan birine vererek öğrenmek gerekirmiş. Bugün onu anladım. Değer vermek sadece karşıda ki kişinin mutluluğunu düşünmekmiş. Kendinin değil. Çoğu zaman duygusuzumdur. Hatta duygu namına pek birşey barındırdığım bile söylenemez. Her zaman çıkar ilişkisine inandım. Belki de buna alıştırıldım. Biri için iyi bir dostsam onun derdini dinlemişimdir. İyi bir sevgiliysem onu çok sevmişimdir. Ya da biriyle beraber kavgaya girdiysem bu beni vefalı arkadaş yapmıştır. İlla ki bir karşılığı vardır. Bu sıfatlar sizi değerli yapar...
Ama bence bir gram bile değeriniz yoktur onlarda. Yaptıklarımızın tam tersini yapın bu insanlara. Kötü bir insan, kötü bir eş, kötü bir arkadaş.. Peki gerçek değeriniz bu muydu?
Değer vermek; bunların hiç birinin umrunuzda olmadığı zamanlarda olabilecek bir şeymiş. Bazen kötü olmak gerekir. Nefret edilmek. Bazen iyi olmamanız gerekir.
Bugün evinizin bir köşesinde unutulup giden ama yıllar sonra bulduğunuz da sizi sevindiren geçmişi hatırlatan mutlu olduğunuz zamanlara götüren bir oyuncak gibi değerinde olan birini kaybettim. İşin gerçeği bunu planlı bir şekilde yaptım hemde. Çünkü gerçek değeri veriyorsan mutlu olmasını istemen gerekir. Sen o mutluluğu baltalıyorsan, engelliyorsan ya da birgün bunlardan birine sebep olacağını net olarak biliyorsan bazen kaybetmen gerekir. Bencilliği bırakıp onun adına mutlu olacağına emin olduğunu bildiğin anda gitmen gerekir. Çünkü gerçek değeri verebilmek tek bir karşılığı beklemekmiş. Bir şekilde onun Mutlu olması. Bugün onu öğrendim.
Bana yetecek kadar Herşeyi gördüm her olayı yaşadım sanırdım. İnsan bu yaşta bile birşeyleri yeni yeni çözüme kavuşturuyor.