YETTEEEEEEEEEEER
neye yeter niye yeter onu da bilmiyorum gerçi hayatımın en durağan dönemlerinden birinden geçiyorum ve neye dur diyorum bunu hissedemiyorum.
içimden birden fazla fırtına var ve gemiler can kırıklarıma batıyor.
-kötü müyüm?
-hayır.
-iyi miyim?
-hayır.
içsel muhasebelerim yıldırıyor sanıyorum. tel tel savruluyorum sağa sola. o kadar çok yazmak istiyorum ki.. ama geçmeyecek biliyorum. çözümü de başka yerde arıyorum. erteliyorum.. kendimi.. bir şeyleri..
beklemiyorum da, su testisi su yolunda kırılır biliyorum. bizimki düştü. çoktan sızdırıyor. çatlakları da var. ama kimseye dokunmaya cesaret edemiyor işte. kırılır diye.
daha çok çok çok yazasım var. ama okumuyor kimse biliyorum. ben de okusunlar diye yazmıyorum. ama sanki şu an hiç dokunulmaması gereken bir yere acıta acıta dokunuyorum işte.
niye bu başlığa yazıyorum diye de düşündüm bir süre. bağıramıyorum galiba. bağırmıyorum. canım acıdı dersem daha da acıtırlar diye. hep sinirliyim bir de. kendi içine kapanık. yapayalnız. akmasın diye gözyaşları o şarkıyı dinlemeyecek kadar gururlu. ama bak "öldürdün çiçeğini, yaşatamadın." sözünü dahi diyemeyecek kadar güçsüz, isteksiz kimsesiz.
...