asosyal itiraf

kendi görüşleri belirttiğim, yersiz uzun floodlar attığım, siyasi, ekonomi, pazarlama vs. vs. konularda araştırma yapıp kendimi geliştirdiğime inandığım twitter hesabımı kapatmak zorunda kaldım bu gün. Takipçi sayım xx.xxx bandındaydı, ara sıra magazinden konular için yazardım ara sıra siyasileri eleştirirdim, "kanıt yoksa flood yok" şeklinde ilerliyordum. hesabı kurduğum günden beri hep anonimdim. Kayıt için verdiğim telefon numaram bile çok özeldi, 3-4 yakın arkadaş ve annemde vardı (evet babama bu numaradan bahsetme gereği hiç duymamıştım). Günlük kullandığım telefonuma aplikasyonu bile indirmemiştim hiç. O hesabın benim olduğunu söylesem çoğu arkadaşım ve ya beni tanıyan insanlar inanmazdı. Bir parti ve bir siyasi hakkında aylar öncesinden yazdığım bir flood yüzünden o kesimden büyük tepki toplamış, karşıt görüş tarafından da aşırı derecede pohpohlanmıştım. Bu gün telefonum çaldı konuşma şu şekilde ilerledi aynen, ne eksik ne fazla ; + Civatacı bey merhabalar xxx bey adına sizi arıyorum, xxx bey hakkında yazdığınız yazı hakkında konuşmamız gerekiyor, saat 17:00'de YYY kafede olabilir misiniz? (ben o an şoka girdim, hatta ufak çaplı bir kalp krizi bile geçirmiş olabilirim. bahsettiği kafe evime yürüme mesafesi olarak bile 10 dakikadan daha az sürüyor) - Tabi, diyebildim sadece. Üstü kapalı şekilde tehdit edildim ve hesabımı kapatmak zorunda kaldım, sorsanız 25 yaşında insan azmanı tipli bir insanım. Ailem hakkında bilgi vermeleri, iş hayatımla ilgili açık açık "O sektörde işsiz kalmakta zor olmalı" denmesi bile yetti. 193 bir insanım, sandalyede otururken ayaklarımın yere değmediğini fark ettim, o kadar ufalmıştım korkmaktan. Benim gibi basit bir insanın 5 basamaklı takipçili bir hesaptan yazmasına bile müsaade edilmeyen bu ülkede nasıl gazeteci olunabilir ki? Özgür kalemler nasıl yetişebilir? Buradan da takip edildiğimi düşünüyorum, paranoyak olmuş durumdayım.