enteresan bir çocuk. geçenlerde annesine "dayımı hiç sevmiyorum" itirafında bulunmuş. kız kardeşim neden diye sorunca salya sümük ağlayıp "ne zaman bize gelse çok yemek yiyor, babama hiç bişey kalmıyor. o da aç yatıyor" demiş.
çaktırmadan lokmalarımı sayıyormuş haspam. altı yüs bin milyon kere yiyor demiş. öyle ağrıma gitti ki. halbuki ona saymayı öğreten de benim.
seneler evvel elime
şu kağıt parçasını tutuşturarak " dayı bak şeni natüymoyt çayıştım" diyip alayla yüzüme sırıtan hiperrealist bir veletti neticede. kuran kursuna yazmışlar. ebeveyni de bi garip sabinin.