Merhaba sevgili günlük.
Bugün ondan bir adım daha uzaklaştığımı hissettiğim bir gün oldu. Evet çok yoğun çalışıyor evet hep çok Yorgun evet ilgilenmesi gereken tonla iş var ve o aq evine hep hep hep perişan, bitik bir halde geliyor. Onu kendi gözümde haklı çıkarmaya çalışıyorum sürekli ama nereye kadar.
Biliyorum çabalıyor. Görüyorum. Ama bu değil işte..
Sürekli kendi nezdimde onu haklı çıkarıyorum ama yoruldum. Uzaklaşıyorum. Her gün biraz daha itiyor beni ama farkında asla değil.
Napabilirim ki kafasında. Yapmasın bir şey. Söndürmüyor hiçbir şey içimin yangınını. Küs uyumayalım diye çabaladığım geceleri.
Yoruldum be sözlük valla bak.
Şimdi ha duvar ha o. Hiçbir şey hissedemiyorum. İşin kötü yanı ailesinden birileri hasta gelmesi de baya uzun sürecek. Kapatırız altı ayı artık yüz yüze gelemeden.
Kendi kusurlarımı kendi yüzüme vurup onu haklı çıkarmayacağım. Soğuduysam soğumuşumdur. Zamana ihtiyacım vardır. Kendi üzerime gelmeyeceğim.
Sakin ol Luna. Eminim bu günleri de sen yapayalnız da olsan bir başına da olsan atlatırsın. Birazcık kendine güven.
Annem bir keresinde babamın işkolikliği yüzünden tek başına doğuma girdiğini kardeşimi çok sonra gelip gördüğünü söylemişti babamın. Sonra bir olay olmuş bir keresinde de babam her şeyi bırakıp sadece iş yeri ile ilgilenmiş.
Gerçekten
annenin kaderi kızın çeyiziymiş sözlük.
Babamdan bin beter birine denk geldim.