ben kötü hissettiğim zamanlarda yazarak rahatlayanlardan değilim. bu bana iyi gelmiyor. yalnızca iyi hissettiğimde bi şeyler karalayabiliyorum. son zamanlarda gündemimde olan tek bi konu var ve gecem gündüzüm o konuyu düşünmekle geçiyor. en azından bi çıkar yol bulmak adına kendime itiraf etmem belki bana iyi gelir, yaralarımı sarar.
ben büyük bi halt yedim. düzeltmem gerekti. çabaladım. hakkım yendi. devam ettim çünkü devam etmek zorundaydım, başka şansım yoktu. çabaladım. çabaladım. tam oldu derken iyice sıçtım. artık toparlamam gerekti. sıvadım. tutmadı. iyice battım. ve en önemlisi bunu kesinlikle bilmesi gereken kişiler bundan haberdar değil. onlar bambaşka bi senaryoya inanıyorlar. benim uydurduğum bi senaryo. gerçekleri nasıl anlatacağım, ne diyeceğim, nasıl toparlayacağım, en kıymetlimi uçup giden zamanımı nasıl telafi edeceğim hiçbir fikrim yok. son bi şansım var. eğer o da karambole giderse..
kocaman bi soru işareti gibiyim. ne gülebiliyorum ne ağlaayabiliyorum, çok kafaya takıyorum ot gibi yaşıyorum. umarım en kısa sürede toparlanırım.