Bu ara dikkat ettim. Ben kimseye bir şey anlatmıyorum. Hayatımda psikolojimi etkileyen çok şey oluyor. Ama hiçbir arkadaşımın gram haberi yok. Onların sorunlarını konuşmak için hep buluşuruz. Saatlerce konuşuruz. Ama benim hiçbir şeyimden haberleri olmaz.
Bir iki şeyi anlattım zamanında, beklediğim değeri görmedim. Yok sayıldı konular. Baktım zaten anlatmak da çözmüyor. Şimdi sende ne var ne yok dediklerinde "aynı" deyip geçiyorum.
Hayatı tamamen kendi içimde yaşamak belki de sonu iyi olmayan bir seçimdir. Ama alıştım bir kez.