Mesleğimi her ne kadar seviyor olsam da yaptığım işi bir türlü sevemedim. Çevremizdeki insanlar, iş arkadaşları her ne kadar dışarıda iyi olsalar da eğer iş yerinde iyi değillerse o iş yerine severek değil, mecburiyetten gidiyormuşuz. Siz her ne kadar işinizi iyi yapmaya çalışsanız da, zincir en zayıf halkası kadar güçlüymüş. Her ne kadar bir şeyleri güzelleştirmeye çalışsanız da, kolaylaştırmaya çalışsanız da eğer çevrenizdeki insanlar at gözlüğü takıyorsa sizi hiçbir zaman anlamayacaklar ve sürekli köstek olacaklar. Herkes kendi refah alanının iyi olmasını istiyor ama bilmiyorlar ki yaşadığı veya çalıştığı ortamın refah seviyesi ne kadar iyi olursa kendileri de o denli mutlu olacak...
Son zamanlarda şunu acı bir şekilde öğrendim ki; en büyük lükslerden biri işe mutlu bir şekilde gitmekmiş. Ve hiç anlatıldığı gibi 'mutsuz veya negatif enerjili insanları hayatınızdan çıkarın, mutlu olursunuz' diye bir şey yokmuş. Tam tersi siz de bir yerden sonra o insanlar gibi oluyorsunuz..