6 yaşımdayken akşam 9 gibi annem babam ben markete gittik ben markette kayboldum. Annemler de beni unutup eve gitmişler, eve gelince farketmişler. (Yürüyerek gittiler yaklaşık mesafe 1 km) Ben de onların markette olmadığını anlayınca marketten çıktım eve gidiyordum yolda abimle karşılaştık. Sen burda napıyon dedi eve gidiyorum sen napıyon dedim seni unutmuşlar seni almaya geliyordum ben de dedi ordan beni aldı eve gittik. Akşamın o saatinde dışarda tek başıma eve gelecek cesaretim olduğu için takdir edildim ama kimse bu çocuğu niye markette unuttuk demedi. 2005 li yıllarda da bi kız çocuğunun o saatte dışarda olması cesaret gerektiriyormuş, vay be!