Artık gerçekten çok yoruldum. Hayatım boyunca ders çalışmayı sevmeyen biri oldum. Uzun süreli, planlı, verimli ders çalışamıyorum. Şimdi de çalışmıyorum. Tüm gün masa başında başka şeylerle ilgileniyorum. Sonra da çalışmadığım her dk için vicdan azabı çekiyorum. Bunlar yetmezmiş gibi hep uyumak istiyorum. Çünkü sadece uyuduğumda bu saçmalıklardan kaçabiliyorum. Şimdi madem öyle gidip iş bul boşuna yakınma diyebilirsiniz. Evet haklısınız ama onu da yapamadım. Önümü göremiyorum, hayatımın ipleri benim elimde değil. O ipi tutmaya da hevesim yok açıkçası. Ne zaman bitecek bu hayat?