Düşüncelerim beni boğmaya başladı. Çırpındıkça batıyorum sanki hiçbir seyi başaramıyorum. 2 hafta sonra yeni bi hayat beni bekliyor ama hiç hevesim kalmadı. O kadar yorgun hissediyorum ki kendimi bazen sadece olduğum yere uzanıp gözlerimi kapatmak dinlenmek istiyorum saatlerce günlerce... ailemden yoruldum derken sevgilim dostlarım herkes yoruyomus beni onlardan uzaklaşmak bana iyi gelecek diye düşünürken ayrı kalacak olmam da canımı acıtıyor ve kimseye bu kadar değer vermek istemiyorum. Canim çok yanıyor ama kimse görmüyor tek tesellim yeni baslangicim bu olmasaydı kafayı yerdim herhalde