Ben bunu yazmasam içimde kavga edip duracağım, çünkü çok seviyorum benimle ilgili olmayan durumlarda keşke müdahale edip ağzının payını verseydim demeyi, neyse uzatmayım
İki gün önce bir hastanenin üroloji servisinde birine refakatçi olmam gerekti. Oda iki kişilikti, yan yatağa en fazla sekiz yaşında olan, yeni sünnet edilmiş bir çocuğu yatırdılar, buraya kadar her şey normal, çocuk anestezi etkisi geçtikçe feryat figan ediyor, ağlıyor. Yanında o an için sadece babası vardı, annesi bir yere kadar gitmiş gelecekmiş. Odada ben varım, çocuğu var ve benim hastam varken, adam eşi hakkında o kadar kötü şeyler söyledi ki "en basiti şuydu, bu kadına verecen dayağı aklı başına gelecek!" Ne? Nasıl yani, sen beni geçtim bak ben dış kapıdaki mandal değilim, odada çocuğun var, sen çocuğunun yanında nasıl annesi hakkında böyle konuşursun andaval. Bunun söylemesinde ki sebepte çocuğun tuvaleti geldi, yavrum dedi ki, baba tuvaletim geldi, nasıl yapıcam deyip ağlamaya başladı, adam gitti hemşireye sordu, hemşire hanım bandaja yapacak, bandaj kendisini zamanla atacak dedi, adam hemşireye bir kibar, hemşire odadan çıktı, eşine yine verip veriştiriyor. Yumruklarımı sıkıyorum. Yahu sen bu çocuğun babasısın, bir çocuğun çişini yaptıramıyorsan yazıklar olsun sana, sırf bunun için bile bir kadının yardımına ihtiyaç duyuyorsan çok afedersin ama seni büyüten anneye de yazıklar olsun.
Evlenmeyin kardeşim, saçma sapan bir evlilik, birey olamamış insanların evcilik oyunları çocukları yoruyor, onları olumsuz yönde aşırı etkiliyor, bu çocuk da babasından gördüğünü ileride eşine gösterecek. Yaşım geçiyor, zamanım geldi, biyolojik zaman zırvalıkları ve baskıları nedeniyle evlenmeyin, bu anca iki kişinin mutsuzluğu oluyor. Koca evlerde evcilik oynamayın artık, lütfen