Maalesef ki çocukların önemli bir kısmı aile sevgisinden yoksun kalıyor. Ailesinden bulamadığı sevgiyi dışarıda arıyor. Doğru düzgün tanımadığı ve kendinden büyük olan biri bile onu sevdiğini söylese kolayca buna inanıp o kişinin yanına gidebiliyor. Bu tanınmayan kişi çok büyük bir ihtimalle kötü karaktere sahip birisi çıkıyor. Bu durum çocuğun ailesi tarafından öğrenilince, sakin bir şekilde konuşularak halledilmesi gerekirken şiddete başvuruyorlar. "Sen bu adamla nasıl sevgili olursun?!" gibi bağırışlarda bulunup o çocuğun etrafı morarana kadar acımasızca dövenler var. Hiçbir çocuk bunu hak etmiyor. Bütün çocuklar anne, baba kısaca aile sevgisini hak ediyor. Ailesi çocuğuna ihtiyacı olan sevgiyi göstermediği gibi böyle bir durumla karşılaşınca o küçük çocuğu acımasızca dövüyorlar. Bunu namus meselesi haline getirip, çocuğa hayatı dar ederler veya *ldürenler bile var, bunu neredeyse hepimiz biliyoruz.
Hiçbir çocuk bunu hak etmiyor. Madem çocuğunuzu adam akıllı yetiştiremeyecektiniz, niye çocuk sahibi oluyorsunuz?
Bir kısım insan da bu şekilde büyüdüğü için, doğru olanın şiddet olduğunu sanıyor ve çocuk sahibi olduğunda o masum çocuğu bu şekilde yetiştiriyor.
Çocuk sahibi olmak isteyen/evlenmek isteyen herkese önce bir takım testler yapılmalı ki bu durumun önüne geçilmeli.
Sevgi çok iyi bir ilaçtır, şiddet ise zehirdir.
Çocuk sahibi olmak isteyen aileler önce kendi durumlarını gözden geçirmeli ve hemen ardından o çocuğun yaşayacağı uygun çevreyi bulmalıdır. Eğer siz kendinize olabildiğince dikkat etseniz dahi yaşadığınız çevrede/mahallede iyi insanlar yoksa oradan uzaklaşın. O çocuk sosyalleşmek isteyecek ama o mahalledeki kötü insanlar o çocuğu olumsuz etkileyecek.
Çocuk yetiştirmek çok büyük bir sorumluluk gerektiriyor, yapmak belki kolay gelebilir ama o çocuğu sağlıklı ve doğru bir şekilde yetiştiremedikten sonra çocuk sahibi olmanın ne anlamı kalıyor?
Neden böyle bir şey yazdığımı soracak olursanız, bu durumda yaşayan birçok çocuğun olduğunu hatırlatmak istedim.
Ben yakın zamanda biriyle tanıştım, bol bol içini döktü ama hiç aklımın ucundan geçmeyecek şeyler yaşamış. Travma haline gelmiş.
Ailesini tanıyorum, aslında tanıdığımı sanıyordum.Hiç tahmin etmeyeceğim şeyler yaşamış.
Lütfen çocuklara sevgi ve ilgi ile yaklaşalım, onları bu duygulardan mahrum bırakmayalım. Dışarıdan bakınca yüzü gülen bir çocuğun içinde neler yaşadığını o söylemedikçe bilemeyiz.