erkekler çocukluktan itibaren sürekli hırpalanan canlılardır. toplumdaki algı kadınların hassas olduğundan yana olduğu için erkekler birçok yük altına itilir. Erkeklerin üzerine yüklenen yük, onların psikolojik gelişimlerini de etkilediği için duygusuzlaşırlar. Çetin bir hayat karşısında duygusuz olmak zorundadırlar. Çünkü "sen erkek adamsın", "erkek gibi", "erkek adam korkar mı?", "erkekler ağlamaz" gibi cinsiyetçi anlayışlarla birlikte toplumun yüklediği rol altında ezilirler. Psikoloji açısından her bireyin eşit oranda kaldıramayacağı duygusal çatışmalar yaşarlar. Bu sebepler bazı erkekler kolay pes eder, bazı erkekler ise duygusuzluğun hat safhasında etrafına zulmü yaşatırlar. Anne ve babaların çocuk yetiştirirken hem cinsiyetçi bakış açıları hem de akılsızca verdikleri eğitim sebebiyle çocuklar toplum içerisinde benliklerini kaybederler. Hem kendilerini tanımaya hem de toplumu tanımaya çalışırken acı çekerler ve istemedikleri bir insana evrilmiş şekilde kendilerini bulabilirler.