Ben ilgiyi seviyorum galiba.Kimseyle gönül ilişkisi düşünmüyorum,kimseye aşık da değilim ama hani abi dediğim birine benden bahsetmişler demiştim ya böyle tatlı tatlı bana takılmasını,küçük atışmaları seviyorum.Ben bir şey sorunca kalkıp o iş için uğraşmasını, konuşurken kızarmasını falan hoş buluyorum ama kesinlikle aşk ya da sevgi hissetmiyorum.O zaman bu duygularım yüzünden kendimi suçluyorum.
Sanırım her insan gibi beğenilmek benim de hoşuma gidiyor.Genel hayatımda birileri beni beğensin diye yaşayan biri de değilim üstelik.
Duygular çok garip kendimi hiç birine ait olacak biriymiş gibi de hissetmiyorum, görmüyorum da.