Schopenhauerın Mutlu Olma Sanatında söylediği gibi;
Aklı başında kişi hoş olanın değil, acı vermeyenin peşindedir.
Aslında daha çok mutluluk için daha az mutluluk veren şeyden vazgeçmek/feragat etmek olması gerekiyor bunun.
Ancak benim için durum bu. Artık mutlu olmayı geçtim nasıl daha az mutsuz olurum diye uğraşıyorum. İnsanlardan uzak duruyorum. Sevmediğim, en ufak rahatsızlık hissettiğim yerden kaçıyorum. Meditasyon, felsefe ve akla ruha iyi gelen ne varsa yapmaya çalışıyorum. Serotonin seviyemi yüksek tutmak için takviyeler alıp yeme içmeme dikkat ediyor yürüyüşlere çıkıyorum. Doğayla meşgul oluyorum.
Velhasıl kelam bunlar bile yetmiyor mutlu olmaya.
Acı da Tanrı gibi her yerdeymiş. Ve hatta mutluluk bile biraz acı içerirmiş.
Geç de olsa öğrendim.
Mutluluk acaba seçimlerimizde mi gizli?