Merhabalar arkadaşlar..
Ben biraz içimi dökeceğim de.. Okumuş gibi yapsanız bile yeter :) Yıllarca kağıtlara defterlere yazdım. Birikti de birikti. Kime yazdığımı bilmeden döktüm içimi. Kime anlattığımı bilmeden. Zamanla sadece geceleri mum ışığında fon müzik eşliğinde yazmamaya başladım. Artık içim hemen doluyordu. Müsait zamanı beklemek, fon müzik seçmek, hatta kağıt kalem bulmak bile yorucu gelmeye başladı. Bende wp de sadece kendimin olduğu bir grup kurup oraya yazmaya başladım. Şimdi ise buraya geldim. Belki biri okur bu sefer kime yazdığımı bilirim diye :) Nerden başlayacağımı bilmiyorum. Seçili kelimeler kullanmak, devrik cümleler kurmamaya özen göstermek, noktalama işaretlerine dikkat etmek istesemde ben böyle yazılarda sadece kalbimin konuştuklarını yazmak onu söylediklerini ölümsüzleştirmek istiyorum. Çok yoruldum ah bilseniz nasıl yorulduğumu. 23 yaşındayım. 23 yıldır hüzünlü gibi hissediyorum kendimi. Ama halbuki öyle biri değildim. Her zaman umudu olan. Arkadaşlarına hep Polyannacılık yapan biriydim. Her zaman gülerdim. Hâlâ gülüyorum. Hâlâ Polyannayım ama umudumu kalmadı sanki. Sanki değil arkadaşlar ben biraz şeyim kendime bile itiraf edemeyen biriyim. Benim tam olarak umudum kalmadı. Ölmeden önce yapılacaklar listem var 2017 de yazdığım 32 madde var ve ben 5 maddesini yaptım. Geri kalanını yapacağıma dair umudum yok. Kendime yıllar önce söz verdim motor almadan ölmeyecegim diye. Benim o hayalimi gerçekleştireceğime dair de umudum kalmadı. Polis olacağım dedim ondan ise hiç umudum yok. Elimi neye atsam kırıyorum, döküyorum. Hani derler ya elimi neye atsam elimde kalıyor veya kuruyor diye. Elimde kalsa çabalarım. Kurusa sular yeşertirim. Ama benim ki paramparça oluyor. İmkansız oluyor. Öyle yoruldum ki. Sabahları işe gitmekten. Monotonlaşmış hayatımdan. İnsanlara özenmekten. Resmen bazen kendimi seyirci hissediyorum. İnsanlar yaşıyor ve ben ruhu ölmüş biri olarak sadece onları izliyorum. Çok yoruldum be.. Ağlamıyorum korkmayın. Ağlamayı bırakalı yıllar oldu. Ama bir şeyler var kalbimde. Boğazımda bir şeyler var. Yoruldular acı çekmekten. Yüreğim hep bulutlar bulutlar. Sevilmenin ne demek olduğunu öğrenmeden göçecegim şu hayattan bakın bu da biraz üzüyor beni. Bakın bahsettiğim konu asla sevgililik değil. Ben hiç değer verdiğim kadar değer görmedim. Sevilmedim de. Ve hep kendim gibi bir arkadaş istedim olmadı.. Yani hangi birini anlatsam bilemedim. Yıldız Tilbe nin dedigi gibi ben çok şarkılar yırttım gencler intihar etmesin diye. Bende çoğu şeyi anlatmaktan vazgeçtim arkadaslar. Okurken huzunlenmeyin diye. Benden bu kadar buraya kadar okuyan olduysa ne mutlu bana. Birileri benim gibi hissetmis demektir. Birileri benimle acımı paylaşmıştır. Çok uzun oldu bende yoruldum zaten.. Allah'a emanet olun..