luiz gustavo

kariyerinin her döneminde imrenerek izlediğim bir oyuncuyu kendi takımımda görmek beni aşırı mutlu etmişti geldiği zaman. zaten geldiği sezon açık ara takımın en iyisiydi ve kalitesini hissettiriyordu. ikinci sezonunda da malum şahıs işleri burnunu sokana kadar takımın en iyilerinden biri olarak sahada savaşını veriyordu. bu sezon da vitor’la iyi başlayan performansı sakatlık sonrası epey düşüşe geçti ve kaçınılmaz son ayrılık. bizim futbol seyircisinin pek futboldan anlamadığını söylemek yanlış olmaz, gustavo rolü, oyun karakteri, eksiği/fazlası neyse onu yansıtan bi oyuncuydu ve iki pas hatasına adamın üstünü çizdiler. böyle bi iklimde pek bi başarı beklemiyorum ben bu saatten sonra, yolun açık olsun baba…