asosyal itiraf

gece 2'den sonra verilen kararlar ne kadar yanlışsa itiraf başlığına yazmak da o kadar yanlış olmalı ama yazıyorum. daha da yanlış olan ise psikoloğa gitmekti, gitmeyin arkadaşlar. terapi almadan önce ucubece hareketlerimin yükünü sosyal anksiyeteye yıkabiliyordum, oh ne ala dünya. sorumluluğunu almam gereken bir şey yoktu, ben buydum ve muhtemelen böyle devam edecektim. keşke yine o zamanlarki ben olabilsem. sonra bok var gibi terapi alıp sorunu çözeyim dedim. 10 küsür seans bdt ile devam ettikten sonra şema terapiye geçtik. artık sadece sosyal anksiyetem var diyemeyeceğim kadar çok şey biliyorum kendim hakkında. boyun eğicilik, kusurluluk ve sosyal izolasyon şemalarımın olduğunu biliyorum hepsinin kökenini biliyorum. normal bir insan bundan sonra çözüm aşamasına geçmeli. ama ben asla o motivasyonu toplayamıyorum. hani canınız böyle profiterol çeker ya sonra da amaan kim uğraşıcak kremasıyla sosuyla deyip yapmaktan vazgeçersiniz. işte ben de bir hevesle hayatımı düzeltirim belki deyip terapi işine bulaşmıştım ama şimdi ne yaşamak ne devam etmek için hiç motivasyonum yok. bunu pembe götlülük olarak algılamayın lütfen, yaşama motivasyonunu kaybetmek de yeterince sorundan sayılabilecek bir sorun. bu entrinin bir sonucu yok, terapi işe yaramadı hayatım da bok gibi. sadece bunu söylemek istemiştim. saygılar.