Adliyede memur olarak çalışan birkaç tanesine denk geldim. Okuyorsun, mezun oluyorsun, sınava girip kazanıyorsun ama atanamıyorsun. Bir tanesi özelde çalışmış bir süre, artık ne oluyorsa özelde adam istifa edip yeniden sınava hazırlanmış ve adliyede memur olmuş. Yazık ya, cidden yazık.
Ha şu da var; artık çok fazla mezun veriyor üniversiteler, her alanda bir sürü mezun çıkıyor her sene ve arz talebin üstüne çıktı. Dolayısıyla işsizler olacak, özel sektörde iş sahibi olanların da pastadan aldıkları pay azalacak. Bu durumda yapılacak şey birden fazla işte çalışmak veya ülkeyi terk etmek. Üçüncü ihtimali yazmak istemiyorum. Fakat onun yerine irade dışı bir faktör yazabilirim: Şans. Ne kadar çalışırsanız, bir alanda uzmanlaşırsanız uzmanlaşın; eğer Tanrı size gereken fırsatı vermezse öyle çalıştığınızla kalırsınız.
Outliers'ta türlü örneklerle çok güzel anlatılmış bu konu ama entryi uzatmayayım.
Bu saatten sonra mezuniyetten sonrasını planlamadan üniversite okumamak lazım. Akademide mi kalacaksın, uzun vadede adından bahsettirebileceğine inanıyor musun, alanına yenilik katabilir misin, çalışacağın alanda umduğunu bulamazsan B planın var mı, sırf para kazanmak için mi üniversite okumak istiyorsun yoksa bir idealin var mı? Bu soruların sorulması şart. 17-18 yaşındaki bir gencin bu soruları kendisine soracağını sanmıyorum, soran varsa da ender vakadır. Ebeveyninin ciddi bir şekilde karşısına alıp bu soruları yöneltmesi lazım. "Doktor ol, şu ol, bu ol" demek yerine bu sorular ile çocuğunu yönlendirmesi gerek. Ondan sonra çocukları mağdur ve üzgün olabiliyor, bu duruma ailelerin sevineceğini sanmıyorum.