Sözlük kusura bakma, galeri temizliği yaptım ve çok doluyum burayı biraz işgal edeceğim. Çok farklı hisler içerisindeyim karmasığım. Böylesi daha önce gelmedi başıma. Mutlu, heyecanlı ve kaybetme korkusunu taşıyorum ilk kez. Sanırım şu anki hislerimi kaybetmekten korkuyorum en çok, ama şükran doluyum aynı zamanda, bu hisleri yeşerten insan için. Kendime de çok üzülüyorum ya canım kendim zjjzjs Şöyle ki,
Bana şu cümleyi kuran biri oldu hayatımda "Ben kavga çıkarmazsam sen beni görmüyorsun."
Benimle gelecek planları olduğundan ne çok sevdiğinden unutamayacağından bahsederdi. Ama olmadı. Sağlıklı bir şekilde yürümedi, hatta ne yazık ki medcezirlerle çocuk oyuncağına döndü. Fakat benden bu kadar çok şey çalacağını da tahmin etmezdim. Sürekli suçlayıcı konuşmaları, ilişkiye 3.kisileri dahil etmesi, ortada bir şey yokken bile ilgisizlik bahanesiyle kavga çıkarabilmesi, bunlara karşı arkadan onca iş çevirmesi (sezdigim şeyler vardı bir kısmını sonradan öğrenmiş oldum) ne bileyim hani ilginç işte, bir insan en çok neyden dem vuruyorsa kendisinde o konuda bir eksiklik olurmuş ya. Bu kişi 5 saat falan hiç susmadan aldatmanın ne kadar adice bir şey olduğu hakkında nutuk atabilir. Fakat icra ettiği eylemlere bir dönüp bakmak lazım :) ya da yalan kırmızı çizgi diyip 8 konuda 9 yalan söylemiş olması da hayli ilginçtir.
İşin kötü yanı ise bütün bunları yaşarken (sonradan öğrenilenler harici tabi:)) sürekli içimde onu kendi içimde aklamamdı. Herkes gibi, belki bir tık fazla bile sayılabilecek derecede çocukluk travmalari olan biriyim ama ben sevgisiz büyümedim, sevildim, kardeşlerim tarafından sevildim, öğretmenlerim arkadaşlarım tarafından dolu dolu sevildim ve nasıl hissettirdigini biliyorum sevginin :) evet hiçbiri böyle değildi, böyle kötü hissettirmedi sevgi :) yani sırf beni sevdiğini söylüyor diye uzatmadım. Ettiği büyük büyük lafların anlamını belki biliyordur diye ve ona karşı duyduğum sevgi yüzünden tabi birazda, son sevgi kirintima kadar çaba sarf ettim. Yalan söyleyemem, son ana kadar da buna ilişkin bir pişmanlık duymamıştım. Zira bir kez düzgün bir şekilde iletişim kurabilirse ya da sadece söylediği şeyi yapabilse ne bileyim işte ben her şeyi sil baştan yapmaya dünden hazırdım.
İstediğin kadar uzat, kendini kısır döngüye sok, evren o mesajı sana göstermenin bir yolunu buluyor galiba. Ya da ben Allah'ın sevdiği kuluymuşum bilmiyorum sjjssj
Geçmiş zaman bir kazaya karıştım, o gün bu kişiyle konuşmuştuk, ondan da cesaret bularak olaydan bir müddet sonra onu aradım. Tek istediğim şey sesini duymaktı o an. İyi gelecekti işte. Ama yok :) haftalar sonra (mesaj atmıştı ama bu konu için değil öyle dümdüz bir şey sordu) konusu geçince "Bilsem yanına bile gelirdim."dedi jdsjj ulan köpke telefonu mu açtın acaba neyi bileceksin? Bu kaza mevzudan bir kaç gün sonra, o sıralar bir arkadaştan fazlası olmayan biriyle (Bu çocuğa direkt Beyefendi diyelim sjsj) konuşurken laf arasında "Ya kusura bakma telefon elime geçmedi şöyle söyle bir şey oldu." diye bahsettim. Şaka gibi ama, kalkıp geldi 300 km yoldan, benimle ilgilendi, araca baktı, kazaya karışan arkadaşlarımla ve ailemle tanıştı (aileme takdim edişi görülmeye değerdi shshsh) sanki beyazperde de bir film izler gibi seyrettim yüzündeki endişeyi sonra ki heyecanını coşkusunu, gözlerindeki sımsıcak gülümsemeyi. İlk kez o an bazı şeyleri sorguladığımı hatırlıyorum.
Bu arada bu Beyefendi bir arkadaşım vasıtasıyla hayatıma girdi ve kendisi benim haleti ruhiyemi şu ara bir ilişkiye hiç de açık olmadığımı ve dahası bu insanı (X kişisi diyelim) biliyor. Yani açık açık henüz aklımda ve kalbimde başka biri olduğunu, atlatamadığımı kendisiyle paylaşmıştım. Yine de gitmek istemedi. Üstelik ne bir ısrarı ne bir kotuleme/karalama ya da aklımı celmek için yaptığı absürt bir şey olmadı yahut da en ufak bir baskıcı/aceleci yanı. Gerçek bir Beyefendi gibi, öyle durup yara sarmaya çalıştığını, sakin bir şeylere eşlik ettiğini şimdi idrak ediyorum.
Tamam evren mevren bir yana ama biraz da salaklığı bırakmak gerek sanırım jsjsjs bu konuda biraz kendime kırgındım ama o insan bunu yapmasa ben kurtulamazmışım diyorum. İnsan kendini ancak böyle bitirebilirdi sağ olsun,uzak olsun.
Bir kaç gün evvel, doğum günümdü. Sabah masamda koca bir buket gül ile gözümü açtım ki en sevdiğim rengini bilen 3 kişi falan vardır. O anda dedim tamam ex kişisi işte bu, vazgeçmemiş benden. Teşekkür edeyim dedim mesaj attım ama ses seda yok :) evet yine:) 5/6 dk sonra bir ileti geldi kii "Güller de senin gülümsemeni görmek istemiş." Beyefendi den tabi (auuv^^ jsjs) o an yaşadığım o duygu karmaşasının/salaklığımın tarifi yok tarifi. Ve üstüne ilk mesaja cevap geldi, "Ben değilim malesef" yazmış,biraz sonra tartışmaya başladık ottan püsürden. Hâlbuki o kadar kırılgan bir gündeyim ki, bunu bilmesi en azından tahmin etmesi gerekmez mi bal gibi gerekir. O da haklı ama meşguliyeti fazla olunca insanın. Yine de diyalog şu şekilde olunca,
Lady: Dürüst ol bari.
X:: Neyin dürüstlüğü
...
Lady: Neden benden bu kadarını bile esirgiyorsun
X: Neyi esirgiyorum
..
X: Ben de derman falan arama ya.
Jsjs yani sinir bozucu şu an baktığımda ama o an, hem can aciticiydi hem de buz gibi soğuttu.
O günün akşamüstü ilk kez ben Beyefendiye bir kahve içmeyi teklif ettim, teşekkür etmek için. Aslında bir yerde bir şeyler içmek o vakte değin ilk kez yaptığımız şey değildi. Ama o günü birlikte geçirmek fikri ikimize de iyi gelmiş gibiydi. Çünkü her şey muazzam bir uyum ve ahenk içindeydi. Çünkü ilk kez hem bedenen hem ruhen O'nun yanındaydım. Hava bile daha güzel ve ferahti. Çok mutluydum yanında olmaktan, O'na siginmaktan, birlikte kahkaha atmaktan, güldüğünde daha da güzel olan ışıl ışıl gözleri(uuv^^) özenli ve nezaket dolu tavırları, çok mutluydum. Mutluyum.
Olması gereken olmuş şimdi baktığımda, daha fazla bile isteye yakamazdim canımı.Sevmemiş beni, istemedi. Hiç değilse bu konuda (ya da her herhangi bir konuda jsjs) dürüst olmasını isterdim ama. Ne demişler düşmanın bile onurlusu. Düşmanım değil tabi koskoca bir boşluk sadece. Ve ilginç olan şu ki, bana bunları yapmasa şu an bu kadar mutlu olamazdım belki, belki bu kadar fazla kıymetini bilemezdim mutluluğun. Gerçekten garip hissediyorum. Sanki bir filmde başrol gibiyim, bazen yeni bir kelime öğrenir gibiyim bazen yaraya merhem sürülüyor gibi ama tüy gibi hafif hissediyorum. Güzel bir uyum içinde akıyor zaman, biz birlikteyken, hiç acelesi yok hiç bir telaşı yok, örselemiyor artık hiçbir şey beni, yanındaki de öyle tabi :) Bir yanım korkuyor, eskiden çok daha neşe dolu bir insandım çünkü, X sayesinde kendime yabancılaştım bazı şeyler emanet kalıyor. İyi ki elimi bıraktı o, diyorum şimdi aşağı çekmesinden de yorulmuştum. Acı oldu ama öğrendim ki görmek başka bakmak başka şeylermiş. Bazen kör oluyormuş insan, ama iyi/mutlu insan kendini belli ediyor bir şekilde. Nezaketiyle, sevgisiyle, ilgi alakasiyla fazlaya kaçmamasıyla sevmek/sevilmek kendini belli ediyor, görmekte zorlansak bile suyun üstüne çıkıyor. Öyle biri varmış işte. Sanki simdilerde bütün güzel sarklarin bir öznesi var ve ben artık bunları tek başıma dinlemek zorunda değilim. Yarin bugünden daha iyi olacak :))