Banklarda öylece oturup geçip giden insanları seyretmek, insanlara bir o kadar uzak olup yakınlarında bulunmak da bir ironi tabii. Yine de boş, temiz bir alanda saatlerce durup kitap okumayı da seviyorum, bazen kimseyi görmeden ve duymadan. Maalesef ki Beykent’te pek yeşillik yok ve etraf insan kaynıyor.