Çok iyi hatırlarım babam bisiklet aldı karne hediyesi olarak. Nasıl gıcır gıcır nasıl mutluyum görseniz. Neyse çıkarttım dışarı mahallede turluyorum. Çok susadım evin önüne geldim bisikleti de bahçeye bıraktım. Kapıyı çaldım suyu aldım ve toplasan bu işlem 3 dakika sürmüştür. Döndüğümde bisiklet yoktu. Sokak sokak ağlaya ağlaya gezdim. Neyse bu olaydan 2 hafta sonra babamın bisikletini kaçırmaya başladım ama ayaklarım tam yere değmiyor sadece parmak uçlarım. Arkadaşımla okulun önünden geçiyoruz ve sağımda beyaz minibüs var ama arkadan da araç geçiyor o yüzden minibüse biraz fazla yaklaştım. Yanımdan araç geçer geçmez minibüs yolcu kapısı açıldı ve ben kapıya bodoslama girdim, yola düştüm. Tam ben düştüğümde de aracın biri durdu burnumun dibinde. Film gibiydi öyle bir şoka girdim ki yaralarımın acısını hissetmiyordum o an titriyordum. Neyse kazıdılar beni asfalttan dizler, kollar paramparça birkaç pansuman yapıldı eve döndüm. Bisikleti sakince yerine bıraktım ve o günden sonra tövbe ettim, binmedim. Evdekilere de düştüm dedim ama bisikletteki hasardan anladılar mal değiller. Bu tövbeyi bozmam lazım kdkdkdk