asosyal itiraf

küçücük bir rahatsızlık akla bile gelmeyecek bir durumun gerçek olma ihtimali her kafadan bir ses her doktordan farklı yönlendirme bir ihtimal uğruna yapılan koşuşturmalar bir ihtimal uğruna dökülen göz yaşları vs. gayet sağlıklı, doktor yüzü bile görmeyen; üniversiteyi henüz bitirmiş, ayarladığı işine ve hayallerine bir noktadan başlamak için gün sayan birisiydim. normal bir insandım yani şundan 1 hafta öncesine kadar. geldiğim noktada ise yaklaşık 12 saat sonra kanser miyim değil miyim onu öğreneceğim. çevremde kimsede yoktu. alışkın değilim. kendime pek yakıştıramadım bu hastalığı. düşünemedim kendimde. şu anda yatakta uzanırken geliyor bazı şeylerin farkındalığı. saçlarım dökülecek, kel olacağım. insanlar bana daha naif davranmak zorunda hissedecek. belki bırakmak isteyen bırakamayacak. acınası bir durumda mı olacağım? belki olmayacağım ama insanlar acıyacak. şu an daha başlangıç aşamasındayım. bir ilerisini düşünemiyorum. şanslıyım yine de. ailem var. moralimi yüksek tutmaya çalışıyorlar. ama yüzüme bakamıyorlar. arkadaşlarım var. onlara söylediğimde duraksıyorlar, ne diyecekler bilmiyorlar. çok normal. ben olsam ben de duraksardım. ben de bilemezdim herhalde ne diyeceğimi. ben şu an da bilmiyorum nasıl bir ruh halinde olmalıyım, neye ne tepki vermeliyim. herkese anlatamadığımı da buraya yazıyorum. ne yazdım onu da bilmiyorum. tek bildiğim her şey çok garip.