asosyal itiraf

üniversitede hayatımın aşkı dediğim kadın ile ayrılmıştık, severek değil aşık iken hem de. birbirimizden habersiz geçen 8 yıl sonrasında ikimiz de öğretmen olarak aynı yere atanmışız. o kadar şans eseri karşıma çıktı ki, o kadar habersiz bir halde baktık ki birbirimizin gözlerine... ilk gördüğüm andan itibaren her şey allak bullak oldu tabii. öyle bir dağıldım ki toparlayabilene aşk olsundu. oldu da. 8 yıl içimde taşıdığım kadın, geldi ve beni topladı. kokusunu bile değiştirmemiş, ahh... bir daha seni kaybedemem, dönemem o karanlığa. ne çok sevmişim seni yokluğunda bile. neler biriktirmişim, neler biriktirmişsin. ne çok da birbirimize benzemişiz o kadar zaman içinde. kader dedikleri bu mu? bilmiyorum. nerelerde aradım seni de bulamadım. ne çok burnumda tüttün, nasıl gözledim yolunu... baksana, nasıl düğüm atılmış yolumuza. hayatımın hikayesi oldun. teşekkürler beni sevmekten vazgeçmediğin için. bayram vaktidir gönlümün artık.