asosyal itiraf

mezuna kaldığım dönem dershaneye gidiyordum. sayısal sınıfındaydım ve koskoca dershanede sadece bir tane arkadaşım vardı ki o da eşit ağırlık sınıfındaydı. arkadaşım yanımda olmadığında kimseyle konuşmaz ve kendi halimde takılırdım. bir gün öğleden sonra arkadaşımla dershaneye geldik ders çalışmak için. tüm sınıflar dolu olduğu için de onun sınıfına gittik. bir tane çocuk en arka sırada ders çalışıyordu. biz de ona uzak en ön sıraya oturduk. ders çalışırken çocuk sınıftan ayrıldı. arkadaşım ise bana dönerek "bu çocuk bizim sınıfta. hiç kimseyle konuşmuyor. sadece bir arkadaşı var başka sınıftan, onunla konuşuyor." dedi. ben de merak ettim çocuğu, çünkü kendime benzettim o an için. sonra aradan bir hafta geçti ve o çocuğu gördüm. onu görünce böyle bir şaşırdım çünkü nezdimde böyle yakışıklı olmasını beklemiyordum. maşallah falan dedim işte içimden hahshshs. aradan iki hafta falan geçti, derslerden ne zaman çıksam onunla karşılaşmaya başladım. denemelere giriyorum, aynı sınıftayız. uzağı da net göremediğim için bana bakıp bakmadığını da tam anlayamıyordum belli bir mesafeden. ben böyle artık onunla karşılaşmak için can atar oldum. öğleden sonra ders çalışmak için onun sınıfına gitmeye başladım belki görürüm diye. Instagram kullanmıyordum, açtım ve onu bulmaya çalıştım ama bulamadım falan derkeeen ikinci dönem pandemi geldi, dershaneler kapandı. YKS sınavından bir ay sonra, arkadaşıma ondan bahsettim. ona ulaşmak istediğimi ama sosyal medya kullanmadığını -kullansa bile bulamadığımı- söyledim. bizim sınıf grubumuz vardı ordan telefon numarasını bulabiliriz dedi. bulduk ve ben ertesi akşam onu gizliden aradım. açmadı. bir hafta sonra saat 23.30 civarı tekrar aradım ve açtı. onun, o olduğunu teyit ettim sorular sorarak ama diyorum ki içimden, sesi böyle değildi sanki. kendimi, sesini dört beş kez duydun hatırlamamış olabilirsin, diye ikna ettim. güzelce kendimi açıkladım, o da isterse tanışmak istediğimi söyledim. bana instagram adresini verir misin dedi, şaşırdım ama tamam dedim. telefon açıkken sanırım instagramıma baktı. sonra dedi ki, şimdi sana bir şey diyeceğim ama sakın yanlış anlama beni. ben böyle diyince anladım zaten o olmadığını. "ben abisiyim, kendisi uyuyordu ve telefonunu açmayı uygun gördüm. normalde olsa o zaten açmazdı. beni yanlış anlama. sen iyi birisine benziyorsun. eğer istersen yarın ona konuşmamızı anlatırım, kabul ederse instagramdan iletişime geçer seninle." dedi. peki, dedim ve iyi geceler dileyerek kapattım. ertesi iki gün boyunca beni instagramdan takip etmesini bekledim ama etmedi. ben de pes edip hesabımı kapattım sonrasında.