bu kitapla çok tuhaf bir şekilde tanıştım ben. kitap olduğunu bilmiyordum, twitter'dan bir alıntı gördüm ama kitap olduğuna hiç ihtimal vermedim. gerçekten bayağı depresif ve hayattan tiksindiğim bir dönemdi. yani o ruh halindeyken bu kitabı okumak gerçekten çok tehlikeli ama şöyle de bir paradoks var hayatı günlük güneşlik, her şeyi yolunda giden birisinin de asla okuyabileceği bir kitap değil bu.
çünkü kitaptan ufak bir pasajı dahi birine okuduğunuz zaman "çok ağır bu, çok karamsar nasıl okuyorsun bunu" tepkileriyle karşılaşıyorsunuz, denendi onaylandı haha :)
her neyse internette gezerken o muhteşem, beni anlatan alıntıyı görünce bu kitabı okumam lazım dedim ve koşa koşa gidip bu kitabı aldım.
öyle cümleler var ki senin sayfalar dolusu anlatmak istediklerini, bıkkınlıklarını, yılgınlığını tek bir cümlede anlatıyor yani kitapta bayağı bayağı kendini buluyorsun. şu an başucu eserimdir kendisi ama bir daha okur musun deseniz okuyamam. tekrar kaldıramam, o ruh hali yok 2. bir defa olmaz. pessoa genel olarak yaşamanın, sevmenin, sevilmenin ne kadar büyük bir yük olduğunu, bunların hiçbir anlamı olmadığını, hayatın gerçekten de berbat bir şey olduğunu size ölümüne hissettiriyor.
---
spoiler ---
İstemeden varım, istemeden öleceğim. Olduğum şeyle olmadığım şey arasında, hayal ettiğim şeyle hayatın beni yaptığı şey arasında bir boşluğum.
Yüreğimin tam ortasında büyük bir yorgunluk var. Asla olamadığım kişi beni üzüyor, ondan bana kalan anılardan neye olduğunu anlayamadığım bir özlem kabarıyor. Umutlara ve kesin inançlara çarpıp düştüm, benimle birlikte bütün batan güneşler de düştü.
---
spoiler ---