hemşerisinin gülü...
lakin objektif bakınca da şöyle bir şey var; bu kadın benim saygımı, sevgimi, ruhumu hak ede ede sömürdü arkadaşlar. eserlerinde de kendisinde de "sanatçı ağırbaşlılığı" var. yüzüne, sesine, tavrına yansıyor o huzur. magazinsel değil, gereksiz değil, bir tarafın şakşakçısı hiç değil.
sahne performansına gelince; kişisel tarihimdeki en samimi konser kendisine aittir. aşık olmuşcasına pürdikkat kesilip tüm konser boyunca hayran hayran izleyip eşlik etmiştim çoğu şarkısına. ekran başından izliyor olsam kesinlikle iki yanağımı avuçlarımın arasına alıp izlerdim, çok tatlıydı.
sahneyi dolduruşu, hürrem sultan'ı andıran şahane sahne kostümü, ona çok yakışan dansları, dupduru sesi, şarkı arasında seyirciyle olan diyalogları, yaptığı şakalar, repertuarında romantik/slow şarkılara yer verdiği kadar; seyirci kurtlarını döksün diye söylediği oynak türküler, atamızı anmayı es geçmemesi, gülüşü, nezaketi... say say bitmiyor işte.
ben bu kadından razıyım. adı gibi biri maşallah. canım o benim canım. allah böylesi sanatçıların sayısını arttırsın.
not: kim der ki bu güzellik seneye 60 olacak?