bir süredir düşündüğüm konu.
toplu bir karar alalım demiyorum, şahsi bir yönelimimden söz edeceğim. aslında birçok sebebim var ama en kuvvetli iki gerekçem şu şekilde;
- devlete, kolluk kuvvetlerine, hukuka ve mevcut işleyişe zerre güvenmiyorum. "bu devletin polisi yok mu?" sorusu var ya, yok amk. tamamen defansif olarak kullanacağım bir seçenek olsa da, son çare olsa da; kendimden çok sevdiklerimi güvende hissettirmeye ihtiyacım var.
- allah göstermesin olası bir iç savaş veyahut deprem anında, kafa kese kese yağmacılık yapacak yerli/yabancı çetelere karşı tedbir almak zorundayım. benim canım sikimde değil de ya ailem? sevdiklerim? düşünsene evin yıkılmış, kurtarabildiğin kadar mal varlığını ve aileni kurtarmışsın. bir şekilde derme çatma çadır yapmışsın. sonra oradan birileri çıkıyor ellerinde döner bıçaklarıyla seni gasp etmeye geliyor... nasıl savunacağım ben yakınlarımı o zaman? en azından havaya ateş açıp siktirin gidin lan buradan diyebilmem, o orospu çocuklarını o an için caydırabilmem lazım.
bu kararın getirdiği risklerin farkındayım. ancak silahtan nefret eden bir insan olarak ben bile ne yazık ki bu düşünceleri değerlendirecek raddeye geldim. edinirim edinmem ayrı konu. fakat bir şekilde şu üstte saydığım iki maddenin giderilmesi gerekiyor. kendilerini emniyette hissetmeyen bu halkın tek tatmini onlara huzurlu bir ortam sunulmasıdır. gel gelelim haşmetlimiz bize hakaret etmekle, ülkeye ne idüğü belirsiz barbarları doldurmakla, ekonomiyi gözü dönmüş bir vahşilikle kontrol edememekle meşgul.
(bkz: vatan insanı yorar)