10 yaşında boşanan ebeveynlerimin mahkemede kendi rızamla bağıra bağıra babamı istiyorum dediğim şahıs olur kendisi, 12 yaşındayken tekrar evlenip altı yedi ay sonra eşi tarafından evden kovulmuştum. sonra üvey babamla tanıştım ve babalık için herhangi bir kan bağına ihtiyaç olmadığını durumun tamamen karakterle alakası olduğunu gösterdi, öz oğlu veya üvey oğlu yoktu onun için aslanlar gibi üç tane oğlu ve aslan gibi iki tane kızı vardı hepimizde öyle büyüdük öz veya üvey yoktu bizde. 10 senedir de baba demem ama babamdır, diğerine gelirsek öz möz ayrıldıktan sonra bir veya iki kere konuştuk ondada ikimizde nefret doluyduk. ileride olmaktan korktuğum baba modelini öğretti sağolsun, şükür ki babalığı güzel öğreten adamın sözde üvey ama öz oğluyum.
edit; yazım hataları