vakit yirmi üç on dokuz
.
nerden başlayacağımı bilmiyorum
nerden bitireceğimi de
gözüm seğiriyor
göğsümden hallice
işimiz zor
çünkü yarınlara kaldı
kabuk tutmayan yara
izbe derinlik
aydın karanlık
paramparça sesler
ah bir yetse onu görmeye gözüm
bir işitsem üç sesini
gücü yok ki algımın
zayıf mı zayıf
muhtevası kayıbım
ayıpsa ayıp
bu kadar yol gelip
bu kadar yıl yaşadım
kayıpsa kayıp
olanım
bitenim
bitmeyenim
bu
.
her şeyim sana çıkıyor canım
sen de sana çıkıyorsun
midem gibi duygusalsın
kendinden çok allah'a aitsin
o bir küheylan ki fidyesi esir düşmüş
saçları mor, gözleri ayaz
mecburuz diye eğleniyoruz diye
hayırsız olmakla suçlanıyoruz
bir babanın bir evladı reddetmesi
bir bakıma kendine başarısızlığının itirafıdır
evladın babasını reddetmesinde ise
o derece bir beis yoktur
kavmimiz şahit biz çok değiştik
toplumsal düzene muhalif aşklardan geçtik
ölmeye erken başladık, bitiyoruz hala
sanırım hiç başlamadı ve başlamayacak o kavga