Bi 4-5 sene evveli yorgun argın işten dönerken başımda dikilen ihtiyarın birine yer verdikten sonra ve o ihtiyar yerime geçip telefonu eline alıp bütün gençlerce kod adı "Neriman Teyze" olan biriyle o gün gittiği komşusunda yediğini içtiğini anlatıp ev sahibini gömdükten sonra ve konuşmanın sonunda da "işte napıyım oradan çıktım şimdi tıkış pıkış otobüste eve gidiyorum" cümlesini duyduktan sonra yer verme olayına kesin olarak son verdim.
Ulan benim bütün gün götümde leylekler konser vermiş hanfendi göt gezdiriyor. Kendimi enayi gibi hissettim.
Kendimde çok beğendiğim diğer güzel huylarım :
- Dilencilere para vermemek
- Camilere bağış yapmamak
- Hiçbir devlet kuruluşuna yardımda ya da bağışta bulunmamak