Yıllarca hayatıma birini almadım sevilmek ne tam bilmiyorum ama sevilmemek ne çok iyi biliyorum bana ilk geldiğinde de hayatıma birini almak istemiyordum ama gördüm gözlerinde ki o bekleyişi, sevilmeye olan açlığını, sevmeye olan açlığını gördüm ben o ilk gün kendimi gördüm. Seninle konuşurken sanki sürekli aynaya bakarak konuşuyormuşum gibiydi bu o kadar hoşuma gitmişti ki ilk defa kendimi kendim gibi hissetmiştim ama öyle olmadı bu mutluluk uzun sürmedi çünkü atladığım bir şey vardı. Hayatında ki acılar, üzüntüler ve kayıplar ben bunu nasıl atladım 2 ay 2 gündür bunu düşünüyorum. Ben seni nasıl o acılarla yalnız bıraktım. Yanında olmalıydım hiçbir şey yapamasam bile sana sarılmalıydım sadece sarılmalı ama gittiğine o kadar üzülmüştüm ki bunu düşünemedim. Bana da hak ver kim doğum gününde başlayamadan bitmeyi hak eder ki ben senin yapamadığını yaptım bize daha çok zarar vermemek için ara verelim dedim ama anlıyorum ki hata etmişim ve hiç olmadığım kadar pişmanım. Keşke seni arayabilsem sesini duyabilsem anlatabilsem sana özür dileyebilsem ama yapamam buna hazır değilim ne zaman olurum onu da bilmiyorum hala bazen ilk buluştuğumuz yere gidiyorum hala geceleri otururken o günkü gibi üşüyorum ama seninle oturduğum zaman ki gibi değil yaz gelmesine rağmen daha da soğuk geliyor o geceler bana keşke seni senle baş başa bırakmasaydım her gittiğimde kalbim tekrar tekrar pişman oluyor yanında olmalıydım ne olursa olsun bir arkadaş olarak bir dost olarak gerekirse bir yabancı olarak yanında olmalıydım affet beni yapamadım