Fikrimce, bir insan yaptığı ve yapılmasına göz yumduğu her şeye layıktır. (Çaresizlik/mecburiyet durumları hariç)
Öyle ya da böyle hepimiz layığımızı buluyoruz. Layık olduğumuz şey gökten başımıza düşmüyor, hal ve hareketlerimizle layığımıza doğru yol alıyoruz, bazen dört nala koşarak bazen yürüyerek bazen sürünerek de olsa layık olduğumuz "o şey"e giden yolu tamamlıyoruz en nihayetinde. Bu yolu bitirmemek, yolun sonuna ulaşmamak gibi bir şansımız yok. Yolun sonunda layık olunan "o şey" ile başbaşa kalınca ya "iyi ki" ya da "keşke" diyeceğiz.
Sözün özü insan yaşattığını yaşar ve bunu kendine bizzat kendi eli ile yapar.