postmodern şiir denemeleri

vakit yirmi bir sıfır bir . fondü söyledim, odam kapkaranlık tek bir aydınlığım var ay inanmıyorum'un klibi açık. çilekleri, muzları çikolataya bandırırken dahi gözüm aşkın'dan başkasını görmüyor... kimsenin belalısı değilim, bu çok açık. kadırgalı eşref mi büyük ben mi bilemem ama sen nigar'dan açık ara daha güzelsin. benim birilerine bela olasım var ama kendimden başkasına kıyamadığım çok ortada. bilmediğini biliyorum; dileklerim, umutlarım hep seninle. bazı zamanlar seninle ödeşmeyi hayal ediyorum. sonra dank ediyor, ne saçmalıyorum lan ben diyorum. sen asla benim düştüğüm kuyuya düşmeyeceksin, sen istesen de benimle ödeşemezsin. . greater fool theory'i seviyor ve nefret ediyorum. herkeste bir aptallık hâli, herkes daha aptalını arıyor. etik tanımazlığınızı size sokmak istiyorum, ki aydınlanın. tüm bu sürecin saçma sapan olduğunu görmeniz için illa içimizden "değerli" birilerinin ölmesi mi lazım? yaşımızın ne olduğunun önemi kalmadı. aynı süreci yaşayan herkes kısmen aynı yaştadır. bizi bu devrana hapsettiler, bize kendi kendimizi bitirtiyorlar. üretmek için bulaştığım 3 kitap, youtube, kısa film... hepsi tıraş. yolun sonu tüketilmek. yolun sonu senin ellerinde. soğuk kahvemi yudumlarken rap dinlemek gibisi yok. "güzel olan her şey bir rüya..." diyor üstadım. sen de bir rüyasın sevgilim. hem de ne rüya... es geçmemen gereken kaide şu ki; "ben bir cümlelik bir nokta değilim." . her şey biter, ölüm bitmez. hayat var olduğu kadarız, aşk var olduğu kadar yaşarız. allah'ım iyi ki varsın... ama... ben neden varım?