yürüyüş yapmak

Bu başlığa saatlerce yazı yazabilirim. Çünkü ne zaman yorulsam, artık dayanamıyorum diye içimden geçirsem, ne zaman yalnızlığımdan isyan etsem yaptığım eylemdir. Eletrikçi de çalışıyorum ve gerçekten çok yoruluyorum. Kırılgan kızlardan olmayı bende isterdim ama 400 metrelik kalın kablolar taşımakta benim seçimim degildi.. Her neyse gün içinde ne kadar yorulursam yoruluyum hafta da 1 bazen 2 kere eve yürüyerek geliyorum. Bu benim için bir terapi gerçekten. Arkadaşlarım bilir yürüyerek geleceğim gün bugün terapi günüm diyorum :) 2 saatlik bir yürüyüş sonunda eve ulaşıyorum. Yolda ağlıyorum, müzik dinliyorum, insanları izliyorum, arabaları herkes bir yere yetişmeye çalışıyor , herkes hayatına devam ediyor. Bazen de kahkaha atıp kulaklıktan canlı müzik açıp oynaya oynaya gidiyorum. Parklardan ,caddelerden , mezarlıklardan geçiyorum. Ruh halim milyon kez değişiyor bu 2 saat içinde. Çocukken babama saatlerce gidelim diye yalvardığım bir park vardı büyüktü. Şimdi daha da büyümüş yeni şeyler gelmiş her zaman orda mola veririm kendime. Yürümekten yorulduğumdan değil. Büyümekten yorulduğumdan. Bir sürü ağaç var ama iki tanesi yan yana ve nehire en yakın ağaçlar. Her zaman onlarin dibinde , sırtımı onlara yaslayıp yıldızları izlerken bir sigara içerim. Bazen bir kaç tane içiyorum. Terapim ağır geçmiş oluyor.. Ya da hâlâ geçmemiş. Özellikle her Cumartesi terapi günümdür bu gün gitmedim. Gidemedim çok yağmur yağdı bana kalsa yağmurun altında saatlerce yürürdüm de hayat şartları işte.. Buraya yazarken yaşayarak yazdım. Bu başlık için teşekkür ederim terapiye gitmiş gibi hissettim kendimi..