annemin anlattığına göre küçükken en sevdiğim meyve incir. bebekken bile önüme koyulduğunda pür dikkat sadece incirlerimi yemeye odaklanıyormuşum.
(bkz: boğa burcu olmak)
ama ne oldu ki 4-5 yıl önceye kadar kışın meyveden uzaklaşır meyveyi karşımda görünce dayanamayıp yiyordum ama artık görünce bile beni huylandırıyor içindeki o taneciklerden dolayı. yesem tadını seveceğim hatırlayacağım eski aşkımı ama yok yiyeceğim hissi bile beni geriyor dokunamıyorum. tuhaf değişik bir şey oldum.