Hani bir söz var ya “sen iste yeter ki ben değişirim.” Aslında kimse kimse için değişmez. Fedakarlıklar vardır yapılan ve siz kendinizden ödün verdikçe fedakarlık yaptıkça daha çok değersizleşirsiniz. Onun gözünde değersizleştikçe daha da çok fedakarlık yapmaya çalışırsınız eski muhabbetimizi yakalayalım diye ve iş o insanı kaybetmekle sonuçlanır. Bence insanları ya olduğu gibi kabul etmek gerekiyor, ona göre hayatında tutman gerekiyor. Ya da iki tarafın birbirini gerçekten sevip karşılıklı olarak fedakarlık yapması gerekiyor. İkincisine hiç denk gelmedim.