Ağlamak.
Yapım gereği aşırı duygusal bir insanımdır. Hani öyle ota boka ağlayan insanlar vardır ya, öyleyim işte. Kitap okurken bile ağlama potansiyeline sahip bir adam olduğum için, birbirimizi yeni yeni tanımaya başladığımız günlerde sevgilimin yanındayken duygusal bir an yaşarız ve ağlarım diye ödüm kopuyordu. Sonunda korktuğum başıma geldi ve ilk kez gözlerimin içine bakarak "Seni çok seviyorum" dediği an kendimi tutamadım ve gözlerim doldu. Gözyaşlarım pıt...
Hemen kendimi toparlayarak nasıl bir tepki verecek diye heyecan içerinde beklemeye başladım. "Eşek kadar adam bunun için ağlar mı?" dese ne yaparım diye düşünürken olayı gayet normal karşılayarak bana sarıldı. Bu durum beni nasıl rahatlattıysa artık şu an bu gibi durumlarda kendimi hiç kasmadan koy veriyorum gidiyor. Belkide bu durum yıllarca ağladığımı gizlemek zorunda hissetmiş olduğumun bir yansımasıdır, bilemiyorum. Ama yanında ağlayabilecek kadar rahat hissettiğim tek insanın o olması da olabilir.