Benim iq düştü direkt. Çok saçma şeyler yaptım. Kendimi çok suçladım. Yıllar sürdü kendimi affetmem. Şimdiyse aşık olabilmenin bi mucize olduğunu fark ediyorum. Ben şıpsevdi biriydim. Her hafta birinden etkilenirdim. Hayaller kurardım. Lise günlüğümde sürekli değişen isimler var hatta :D. Sonra onunla tanıştım. Benim için çok uzun bi hikaye oldu. Bazen onu düşünmek güç verdi bazen yemeden içmeden kesildim. Kalbim ondan sonra sadece panik atak geçirirken o kadar hızlı attı. Gözlerine bakınca günüm güzelleşirdi. Yaşama sevinciyle dolardım. Dediğim gibi benim için uzun ve karmaşık bi hikaye. Onun içinse kısacık bi an. Dört yıl oldu. Kimseyle flört etmedim. Sonra kalbimin attığını tekrar hissetmek istedim ve bi sevgilim oldu. Hoşlanıyodum sadece ama tanıdıkça uzaklaştım. Bir ay bile sürmedi. Kalbim atmadı. Yaşama sevinciyle içim dolmadı. Gözlerine baktığımda kaybolmadım. “Her şey yoluna girer yaa” rahatlığı da hiç gelmedi. Yani arkadaşlar aşk gerçekten insana her zaman uğramıyo maalesef. Değerini bilmek lazım. İşte kadınlar aşık olunca böyle kafayı da yiyebiliyor :D