asosyal sözlük yazarlarının karalama defteri

sabahın şu saatinde tam beş dakika önce bir zamanlar çok yakın bildiğim, beraber ağlayıp beraber güldüğümüz yeri geldiğinde gözyaşlarını ellerimle sildiğim gecenin alakasız bir saatinde birbirimize iyi ki dediğimiz bir arkadaşımın twitter’dan bile takipten çıktığını gördüm. sorabilseydim bir şeyler ilk sorum neden olurdu, ciddi anlamda anlamadığım o kadar çok şey var ki, kırılan tarafın bu şekilde davranması gereken tarafın ben olmam gerektiğini sanıyordum ben. hayır, afalladım biliyor musunuz? boşluğa baktım bir süre öyle. daha geçenlerde adı geçti. güzel yâd ettim. bir insanı hatırlamaya layık buluyorsam çünkü iyisini söylerim kötüsünü değil. ama şaşırdım. ha şöyle de bir şey var. birini takipten çıkmak öyle kara parçalarını birbirinden ayıracak denizlerde yarıklar yaratacak bir olay değil ama bir tek orası kalmıştı yani. allah yolunu bahtını açık etsin. hep mutlu olsun çok mutlu olsun. çok hak etti. kimse bilmese de ben bilirim. keşke konu buralara gelmeseydi diyordum bazenleri ben, ama görüyorum ki cidden arkadaşlığımızdan, dostluğumuzdan, kız kardeşliğinizden minicik bir damla bile kalmamış içinde. ama ben onun gibi değilim. kalbim kırık evet. lakin bu şekilde de olmasına gerek yoktu bence. neyse umarım herkes kendi hayatında hedeflerine ulaşıp çok mutlu olur. dipnot: kendi değersizliğimi bir türlü algılayamamış olmam da benim ayıbım.