asosyal sözlük yazarlarının karalama defteri

Hayatın dönüşleri, kavşakları öyle beklenmedik zamanlarda çıkıyor ki insanın karşısına. "Ne oluyoruz birader" diye sorasım geliyor. Yaklaşık 5 senedir depresyon ve anksiyeteyle uğraşıyorum. Bir süredir hayatımın amacı yok ve monoton bir akışın içine sıkıştım. Uzun süredir kalbim kimse için çarpmadı, sıcak duyguları unutmaya başladım. Sonra biri öyle çıkageldi, buz tutmuş kalbimi tekrar ısıttı. Sadece var olması bile sabah kalkabilmem için güç veriyor, yüzünü her gördüğümde kalbim ritmini şaşırıyor, onu düşünürken suratımda şapşal liseli ergen gülümsemesi beliriyor, sesini duymak için bahaneler sıralayıp duruyorum. Benim dönüşüm garip bir yol ayrımından geldi. Bana hiç yapmam dediğim şeyler yaptırıyor. Şimdi gidip alttan aldığı dersi geçebilmesi için ben de çalışıcağım mesela. Yarın da ona yardım etme bahanesiyle buluşacağız. Bak bak palavralara bak, delikanlı gibi çıkıp ben sana az uz değil epey kaptırdım kendimi de diyemiyorum ki. Ama kabul edelim hadi. Bize aşk gibi mükemmel bir lütfu bahşeden mâşuklarımıza bazı fedakarlıklar borçluyuz.