Hiç yürümediğim kadar uzun bi mesafeyi yürüdüm. Tek başıma. Ben o kadar uzun bi mesafeyi imkanı yok tek başına yürüyemem sanıyordum sonra bir baktım şehir merkezini geride bırakmışım. O kadar yolu nasıl gittim, nasıl yürüdüm hiç bilmiyorum. Kafamda o kadar çok fazla şey vardı ki onlara kapılıp gitmişim farkında olmadan. Bazen yürüdüm, bazen ağladım, hem yürüdüm hem ağladım. Bazen durdum kocaman bi nefes aldım ama ciğerlerime yetmemiş gibi geldi. Durdum düşündüm bazen. Düşünürken ağladım. Bir ara sadece durdum denizi seyrettim boş bakışlarla. Yürümeye devam ettim ağlayarak gittiğim yolları yine ağlayarak geri döndüm. Bazı şeylerin geçtiğini sanmıştım ama hiç geçmemiş hep olduğu yerdeymiş aslında ben üstünü örtmüşüm sadece. O kadar çok canım yanmış o kadar çok içim acımış ki ağzımı bıçak açmadığından hissedememişim o ciğerimi deliveren acıyı. Benim içim içime küstü bugün.