hayattaki her dezavantajda olduğu gibi bunu da mümkünse avantaja çevirmek lazım. yıllardır uyku problemim var ama bundan şikayetçi değilim. daha doğrusu artık değilim, kabullendim ve bunu doğru kullanmayı öğrendim. eskiden daha kötüydü, şimdilerde nispeten daha iyi ve daha çok kontrol sağlayabiliyorum.
hayatım boyunca yaptığım en verimli okumaları bu sayede yaptım. gece 2'de bir şeyi okumaya başlayıp öğlen olmadan bitiriyordum çoğu zaman. ve seviyordum bu olayı. sabahın 5-6'sında sokağın aydınlanıyor, kuşlar cıvıl cıvıl ötüyor, millet daha yeni uyanıyor ama sen zaten ayaktasın... güzel hissettiriyor. dünyada gurbette hissetmediğim nadir anlardan biri bu. her seferinde kendimi o cama çıkıp o sabah soğuğunu ciğerlerime çekerek evimde hissediyorum. doğaya hayran oluyorum tekrar, tekrar ve tekrar.
ne ara uyuyorum? ne ara olursa işte. bazen hiç uyumadığım oluyor. 36 saat uyumamış hâlimle açıp bir film izlesem mi acaba dediğimi bilirim. izlesem izlerdim bu arada. sonra mantığımı dinledim, neyi zorluyorsun olm yat uyu resetlensin vücudun dedim, öyle yattım. uyumasam yine uyumaz o filmi izlerdim yani.
velhasıl; bu şey herkes için bir problem olmak zorunda değil. bazısını tamamlayan bir şey bu. ezberci bir yaklaşımla aha sıçtık demeyin hemen, bir dinleyin kendinizi. belki de size bu lazımdır?
0
bu arada her kıymığı da kazık sanmayın. hakiki uyku problemi olanlar için yazdım tüm bunları. - louis froziel 14.04.2022 14:38:54 |#4353729
bu bir süreç aslında. zamanla insan kontrol etmeyi öğreniyor. şey gibi biraz; yokuş aşağı freni patlak arabayla son hız gidiyorsun. bir noktadan sonra bir aydınlanma geliyor, ulan hiç değilse tümden salacağıma direksiyonla bir şeyler yapmayı deneyim diyorsun. ve manevra yapa yapa kendini geliştiriyorsun. o yokuş bitmiyor ama eskisi kadar çaresiz de olmuyorsun, en azından direksiyonum var. gidişatı durduramıyorum ama az da olsa yön verebiliyorum diyorsun. - louis froziel 15.04.2022 14:38:46 |#4354329