Neden bu kadar korkaktın? Neden sorumluluk almak bu kadar ürküttü seni? Oysa ben her konuda sana destek olacağımı söylemişken beni sırtında bir yük olarak görmen o kadar çok acıttı ki içimi durup söyleyemedim sana bir türlü. Hâlâ aklımda dolaşıp durur o söylediğin cümle. Hâlâ aklımda bir sürü cevapsız sorular bırakıp gittin. Otursaydın gönül köşeme bir soluklansaydın önce oturup konuşsaydık sonra usulca sözünü kesmeden dinlerdim seni arada bir o güzel yüzüne dalıp giderdim belki gözlerim dolup taşardı. Şimdi böyle iki yabancı gibi günden güne unutarak birbirimizi yaşamamı istiyorsun benden. Sanki astım krizi geçiriyorum da ventolinim ulaşamayacağım bir yerdeymiş gibi.